چکیده: (2059 مشاهده)
ادبیات اقلیمی یا روستایی را میتوان یکی از جنبههای نوین و مهم داستاننویسی ایران بهحساب آورد که پس از دهههای چهل و پنجاه شمسی و درپی اصلاحات ارضی به ژستی روشنفکرانه مبدل شد. در ادبیات اقلیمی، زندگی مردمان روستایی بسته به شرایط جغرافیایی بهتصویر کشیده میشود، رئالیسم و ناتورالیسم درهم تنیده میشود و ماحصل آن آشنایی خواننده با بطن پنهان زندگی روستایی در اقلیمهای متفاوت است. در ادبیات اقلیمی بابشدۀ پس از دهۀ پنجاه اغلب نویسندگان این نوع ادبیات، خود زادۀ روستا نبودند و درپی سفرهای کوتاهمدت به روستاها این نوع ادبیات را پایهگذاری کردند. محمدرضا بایرامی که خود زادۀ آذربایجان و دامنۀ سبلان سرافراز است در سهگانۀ زیبای سبلان بهروشنی به اقلیم آذربایجان، آداب و رسوم، عناصر و ویژگیهای محلی این منطقه پرداختهاست. این مقاله بر آن است تا نشان دهد سهگانۀ سبلان محمدرضا بایرامی در ژانر و قالب ادبیات اقلیمی و روستایی با ویژگیهای آن میگنجد و میتواند بهعنوان نمونۀ آشکار از این نوع ادبیات مورد تحقیق و بهرهبرداری قرار گیرد.
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1396/8/10 | پذیرش: 1396/8/10 | انتشار: 1396/8/10