چکیده
شعربرانگیزانندۀ احساس و عواطف است و این نیروی قدرتمند تاکنون بارها به همین منظور نقد و بررسی های
فراوانی شده است؛ اما بدون تردید شعر دارای رازهای پنهان و پیدای دیگری نیز هست و آن کاربرد واژگانی
است که ریشه در ذات ناخودآگاهی شاعر دارد و برون داد آن می تواند سبب جذب یا دفع مخاطب شود.
همچنین شناخت و درک معنایی تر کاربرد این واژگان و تأثیر آن بر تفکر و تخیل کودک نیز منجر به کشف
برخی از استعدادهای بالقوه در کودکان می شود. به این منظور اشعار کودکانۀ « پروین دول تآبادی »  در دو 
مجموعه شعر کامل با نام های بر قایق ابرها و گل بادام با روش کتابخانه ای و تحلیل محتوا بررسی شد و از
چهار واژۀ« آتش » و « خاک » ،« باد » ،« آب » و جلوه های آن ها به عنوان کلی دواژه استفاده شد. 

شعرهای منتخب برای تعداد 100 دانش آموز دختر و پسر 7 تا 11 ساله، طی زمان خاصی خوانده
شد و از آ نها درخواست شد تا چهار واژه را انتخاب کنند و برای آن ها نقاشی بکشند. بررسی و تحلیل
تصاویر کشیده شده از سوی دانش آموزان نشان داد که بازتاب تخیلی عناصر اربعه در شعر کودک و واکنش
دانش آموزان نسبت به آن ها، راهی برای شناخت محتوای شعر و میزان ارتباط و تأثیر آن بر تفکر و تخیل
مخاطب کودک است. به دلیل بسامد زیاد کاربرد عنصر باد و جلوه های مختلف آن، ماهیت عنصری و تخیلی
دولت آبادی « باد دوگانه، عروجی در پیوند خاک »  است. بیشترین جلوۀ باد در اشعار او نقش پرواز و سفر است.