چکیده
در ادبیات کودک و نوجوان امروز ایران، طنز به عنوان یک گونه مستقل ادبی –به معنا
و مفهوم امروزی- پیشینه چندان طولانی ندارد. از این نظر شعر کودک و نوجوان دچار
محدودیت و کمبود بیشتری است. در بخش کودک و نوجوان بیشتر با آثاری سروکار
داریم که حداقل معیارهای ادبیات کودک و نوجوان از ی کسو و اثری طنزآمیز از سوی
دیگر را رعایت نکرده اند و عموماً رویکرد غیرحرف های و انتفاعی بر این بخش از ادبیات
معاصر حا کم است. تنها از برخی شعرهای پرا کنده در مجموع ه شعرهای شاعرانی
چون منوچهر احترامی، ناصر فیض، عباس تربن و فاضل ترکمن م یتوان به عنوان آثار
جدّی نام برد که تعداد آ نها بسیار اندک است. متأسفانه این نوع ادبی ارزشمند که
اتفاقاً با روحیات و عواطف کودک و نوجوان سازگاری و همخوانی فراوان دارد، در شعر
کودک و نوجوان ایران جایگاه چندانی ندارد و همین تعداد انگشت شماری هم که
وجود دارد با توجه به تعاریف علمی و دقیق طنز، از طنز حقیقی فاصله زیادی دارند و
گاه در مرز میان طنز و هزل و هجو در نوسان هستند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |